❝ از کمترین امکانات استفاده کرده و به تحصیل تان ادامه دهید و هیچ وقت تسلیم وضعیت موجود نشوید. ❞
نا اٌمیدی را به دل تان راه ندهید
نا اٌمیدی
کوچه ها را مرور کردم، ولی آرامش مطلوب را نیافتم جملات رنگ باخته بود و سکوت مرگبار حکمفرما بود. تاریکی بی سابقه ای زنده گی ام را در بر گرفته بود. توان حرف و حدیث های بیهوده مردم را نداشتم. من بودم و بی قراری های زنده گی. توانی برای راه رفتن نداشتم. کلمات پهلوی هم قرار نمیگرفتند. ورق ها به هوا رفتند و باد آن ها را میرقصاند. قلم سخن نمیگفت و کتاب هایم پژمرده شده بود. گل ها سرافگنده و زار بودند ستاره ها سخن نمی گفتند و من بودم و یک دنیا نامیدی.....
این داستان دختری است که حق تحصیل را نداشت به اسم مژده.
ما اولین کشور استیم که برای تحصیل گریه کردیم یک پیام من برای تمام دختران این است که از کمترین امکانات استفاده کرده و به تحصیل تان ادامه دهید و هیچ وقت وضعیت موجود نشوید.
سلام ادب اسم مروه یعقوبی است بخاطر مکتب ایران مهاجر شدم ما دوه خواهر و دوه برادر استیم تو ایران امکان مکتب نیست برای افعان اگر میشه آنلاین برای مکتب فراهم شود تشکر